Prvi festival Beogradsko proleće održan je 17. 4. 1961. u Domu sindikata, a trenutak je upisan u anale ovdašnje muzike i zbog jedinstvenog događaja – prvog i jedinog velikog javnog protesta publike
Na impozantnoj sceni tada nove dvorane, nastupali su tadašnji najpoznatiji jugoslavenski pjevači i pjevačice – Đorđe Marjanović, Tereza Kesovija, Predrag Cune Gojković, Radoslav Graić, Lola Novaković, Dušan Jakšić, Nada Knežević…
Vrijeme je to rađanja velikih festivala koji su dugo bili temelj zabavne i pop muzike u bivšoj Jugoslaviji, od znamenite Opatije, Splitskog festivala, Zagreb Festa i kasnije sarajevskog Vašeg šlagera sezone.
No, ono što je obilježilo prvo Beogradsko proleće, jedinsten je događaj u svijetu.
Na festivalu je pobijedila pjesma “Anđelina”, koju su, u dvije alternacije (kao i sve ostale) izveli Radoslav Graić i Đorđe Marjanović, a nagrada je pripala autoru, dok su pjevački “Zlatni mikrofoni” pripali beogradskim pjevačicama Nadi Knežević i Loli Novaković te zagrebačkoj Anici Zubović.
I onda se dogodio nevjerovatan trenutak: nezadovoljna odlukom žirija, preciznije zbog činjenice da njihov favorit Đorđe Marjanović nije dobio nagradu, publika je odmah napustila dvoranu, a radijski je prijenos prekinut “zbog tehničkih poteškoća”. Uskoro se oko 10.000 ljudi okupilo ispred sale Doma sindikata, tražeći da pobjednikom bude proglašen Đorđe Marjanović, čiji se prvi megahit “Zvižduk u osam” već dvije godine zviždukao kao hima zabavne muzike. Kada se pjevač pojavio na službenom izlazu, oduševljeni obožavatelji tadašnjeg ‘enfant terriblea’ domaće muzičke scene na rukama su ga odnijeli do Terazija, gdje je bez ikakvog ozvučenja izveo kratki nastup. Ovaj događaj se smatra trenutkom zanimljive pojave “đokista”, frenetičnih fanova Đorđa Marjanovića, što je bio prvi i jedini domaći fenomen poput onoga što su ga Beatlesi izazvali u nekim dijelovima svijeta i koji je poznat kao beatlemanija.
Osamdesete godine nisu više bile zlatne za festivale zabavne muzike, jer je rock dobio značajnu i medijsku i komercijalnu ulogu.
Zbog toga je, u povodu 30-godišnjice Beogradskog proleća, 1991. godine, priređen dodatni koncert s rock obradama nekih od najslavnijih pjesama ovog festivala. Koncert je otvorila Slađana Milošević s pjesmom Vlade Divljana “Srećan ti tođendan”, a među ostalima nastupili su još Dejan Cukić, koji je izveo “Ono sve sto znaš o meni” Arsena Dedića, Piloti sa “Devojko mala” Darka Kraljića, grupa Ruž i “Jedna mala plava” Ðorđa Novkovića, a Nikola Čuturilo je pjevao “Molitva za Magdalenu” Olivera Dragojevića.
Sve obrade su objavljene na kompilaciji “Beograd” u izdanju PGP-a, ali zbog rata u Hrvatskoj i uskoro u BiH, ova zanimjliva kompilacija je ostala malo poznata u ostatku regiona.
Novi milenij još je manje sklon arhetipskim manifestacijama lakih nota, zbog čega direkcije festivala koji još traju, poput Zagreb Festa, osvježavaju program i približavaju ga novim trendovima.
Tako je najavljeno da će se ”u duhu revitalizacije kultnog festivala, Beogradsko proleće nizom koncerata vratiti na velika vrata”.
Iz te najave izdvajamo koncert 21. 4. u Kombank dvorani, na kojem će biti izvedena “Simfonija Smak”, u kojoj nastupa Kragujevački simfonijski orkestar sa Osvajačima, poznatim rock bendom iz ovog grada. Uzajamnom muzičkom sinergijom oni će u sympho-rock verziji izvoditi pjesme legendarne grupe Smak, pod dirigentskom palicom pionira i jednog od osnivača Beogradskog proleća, maestra Vojkana Borisavljevića, koji je ujedno i autor aranžmana ovog projekta.
