Papir se pravi od drveta, a drvo se uglavnom sastoji od celuloze, ali sadrži i dosta tamne supstance koja se zove lignin, a koja često završi u papiru zajedno sa celulozom. Izlaganje lignina vazduhu i sunčevoj svjetlosti dovodi do toga da papir vremenom požuti.
Lignin je polimerna supstanca koja povezuje celulozna vlakna i daje drvetu krutost i sposobnost da stoji uspravno. Bez prisustva lignina, stabla bi mogla da rastu samo nekoliko stopa u visinu.
Proizvođači papira koriste lignin na razne načine. Kartonski papir i smeđi papir koji koriste trgovci imaju u sebi više lignina, pa su zato krući i čvršći od običnog bijelog papira.
Kvalitetniji bijeli papiri sadrže što je moguće manje lignina, dok se dnevne novine najčešće, radi ekonomičnosti, štampaju na papiru koji sadrži prilično velike količine lignina (ali ipak manje od kartonskih kesa za voće). Kada postanu izloženi kisiku iz vazduha, molekuli lignina počinju oksidirati, upijajući više svjetlosti i tako postaju tamniji. Kada bi se novine mogle držati u prostoru bez zraka i svjetlosti, one bi ostale bijele.
Što se tiče knjiga, papir koji se koristi obično ima bolji kvalitet, pa promjene boje nisu tako brze, ali sredstva koja se koriste u procesu izbjeljivanja papira mogu izazvati to da celuloza bude podložnija oksidaciji više nego što je inače, doprinoseći blagoj diskolorizaciji stranica kako vrijeme odmiče.
Da bi se danas spriječilo tako nešto, mnogi važni dokumenti su pisani na papiru koji se radi bez kiselina i sa ograničenom količinom lignina, kako bi se spriječilo tako brzo propadanje.
Izvor: Sveznan.com (autor Vuk Uskoković)
