Mostarski pop pjevač s beogradskom adresom Željko Samardžić ovog je vikenda u Sarajevu promovirao album ”Mila”, objavljen prošle godine.
Pjevač koji je karijeru počeo u 1980-ima, izvodeći najčešće pjesme što ih je za njega pisao Kemal Monteno, nije tada imao prevelike ambicije, ali jeste bio zapažen.
U ratnim godinama završava kao izbjeglica u Beogradu i nastavlja pjevati, opet bez želje da bude zvijezda, ali splet okolnosti, zapravo nagrade na festivalima u Budvi, Herceg Novom i Forte u Sarajevu, a još više njegov urođeni hercegovački šarm izbacuju ga u vrh i on postaje popularan.
U odnosu na ranu fazu, drugačiji je uglavnom stil njegovih pjesama na nizu od desetak albuma koje je snimio, no naglasak je na velikoj popularnosti kod publike, one koja u novom dobu sluša i novu pop muziku, obojenu dance ritmovima i folklorom i stihovima koji ništa ne kazuju. Globalni je to trend, pa je Samardžić mogao puniti i najveće dvorane po regiji, kao što su Arene u Beogradu i Zagrebu ili Zetra u Sarajevu i Spaladium u Splitu.
Novi, pak, prošlogodišnji album ”Mila” donosi i novog Samardžića. Ili povratak starome. Pjesme su intimnije, čisti su pop u modernom aranžmanu, tekstovi su poetičniji, ukratko jedan od albuma u tom žanru koji zaslužuje pažnju. S njim pjevačev status kod mas-publike neće biti ugrožen, a može privući one koji su od ‘novog balkanskog popa’ davno odustali. Pritom nije nevažan i novi izgled pjevača.
