Beogradske rock Babe u Kombank dvorani, u petak 11. 10., na čelu s najnestašnijim vječnim dečkom u domaćem rock and roll cirkusu, imali su opet jedan od velikih povrataka, a zapravo kao da nikada nisu ni odlazili sa scene.
Babe, u mlađem izdanju, nastupni album “Slike iz života jednog idiota” objavljuju 1993. i slijede “Lažne slike o ljubavi” (1995) te “Slike sna i jave (Samo za ludake i buntovnike)” (1999). Iako formalno više nisu bili aktivni, svih ovih 20 proteklih godina su se ‘vraćali’ i ‘nestajali’, prvo 2013., pa 2017. i opet sada, s dva vikend koncerta u Beogradu (petak) i Novom Sadu (subota).
Zapravo, Babe nikada nisu odustale, okupljale su se kad bi im se htjelo i za svoje zadovoljstvo, računajući s tim da će uvijek biti dovoljno raspoloženih da im se pridruže na zabavi.
To je jeste koncert Baba, čista zabava, onaj naivni, prostodušni rock and roll cirkus, davno opisan kao ‘’It’s only rock and rolll, but I like it’’. Da, dobrim dijelom ga čini Živorad Žika Milenković, bendovski frontmen koji se iz privatnog lika nenametljivog i dobroćudnog poznanika iz tramvaja ili komšiluka na bini pretvara u dinamitskog showmena, ali i vrlo pouzdana cijela instrumentalistička ekipa.
“Ovo je mali korak za čoveka, ali veliki za Babe!”, počinje Žika i s ‘’Daj mu ga Lola” zabava može krenuti.
Istina, početak je imao nekako tanku i ravnu liniju, bez dinamike kakva se očekivala prvenstveno od Žike. Ili, zapravo, mi očekujemo uvijek isti obrazac.
Davao je on publici tokom večeri i te zabavljačke trenutke, plesao sa gitarom, padao na koljena, penjao se na muzičku opremu i izvodio minijaturne teatarske perfomanse (jedan od upečatljivih je bio u izvedbi jedne od četiri nove numere koje su u međuvremenu uradili, “Imao sam druga”, kada se Žika ispružio na podu pred mini gudačkim orkestrom sa Aleksandrom Sedlarom na gitari).
No, osnovni koncept koncerta očito nije bio zamišljen na scenskom showu, već na želji da bend izvede sve što je do sada napravio. Zvuči čak pomalo nevjerovatno da se ekipa odlučila na set listu od 34 pjesme, što znači gotovo cijeli opus koji su snimili!
Nije on mogao istim intenzitetom okupirati cijelu publiku (ne računajući najzagriženije fanove), ali kolektivnu euforiju izazivale su erotično provokativna “Ko me ter’o”, njihova rock himna “Da te vidim golu” ili izvanredna melodramska “Noć bez sna”, kao triling Babinih asova.
Svirački tim zaslužuje sve pohvale – Goran Ljuboja Trut, inače stalni član grupe E-Play, kao i Zoran Ilić Ilke, Dejan Škopelja, Stefan Aćimović i najmlađa u ekipi, Luna Škopelja kao vokal i klavijaturistica.
Spomenuh jako veliki broj pjesama i to je za dio publike možda bilo zamorno, premda je na kraju koncerta publika skandirala za bis, ne računajući da su Babe već sve otpjevale što su imale i da jedan dugački koncert može biti i bez bisa, što da ne. Ali, povici su bili tako jaki, da bend nije imao kud i morali su da udovolje zahtjevima mase.
“Pa, evo, za kraj jedna narkomanska “Ćuretina” – aludirao je Žika na njihovu rokersku ovisnost, pa ponovio “Da te vidim golu” i objavio – “Ovo nam je sada zaista kraj koncerta! Bilo je sjajno, a vi ste fenomenalni! Pamtiću ovo veče zauvek! Forever!”.
Izvještaj: Ivan Makragić / fotografije: Marina Pešić / Moć muzike
